[NEXT YEAR] – Vocal waves

Vocal waves

In 1922 nam korporaal Maurice Martenot, een radiotelegrafist tijdens de Eerste Wereldoorlog, een patent op een instrument gebaseerd op een elektronische oscillator. In 1928 voor het eerst gebruikt in de Parijse Opera in een werk van Levidis, was deze neef van de theremin meteen een groot succes . Hij zal met zijn spookachtige klanken de werken van Milhaud, Honegger en Messiaen sieren en bekoorde ook Edith Piaf, Catherine Sauvage, Léo Ferré of Jacques Brel.

Nicola Sani studeerde compositie bij Karlheinz Stockhausen. Hij heeft talrijke instrumentale en elektroakoestische werken voortgebracht, evenals  werken voor dans- en muziektheater, installaties en gemengde werken, die worden uitgevoerd op de belangrijkste festivals voor nieuwe muziek, in internationale muziektempels en elektronische kunst- en multimedia-festivals.

Op het gebied van cinema, videokunst, muziektheater en performance werkte hij samen met kunstenaars als Michelangelo Antonioni, Mario Sasso, Nam June Paik, Fabrizio Plessi, Studio Azzurro, Ugo Gregoretti, David Ryan…

Tatsiana Zelianko, componiste en pianiste uit Wit-Rusland, studeerde piano in Minsk en compositie in Luxemburg.

Ze woont sinds 2008 in Luxemburg en wordt regelmatig uitgevoerd in het Groothertogdom en in Frankrijk, waar ze ‘Artist in Residence’ was op het Festival Musiciennes de Ouessant. “Ik onderzoek,” zegt Tatsiana Zelianko, “transparante en soms tonale geluidsstructuren gebaseerd op het principe van variatie.’

De interpretatie van haar werk Niwwelsequenz (‘Nevel Sequentie’ in het Luxemburgs) is een gelegenheid voor het Belgische publiek om deze componiste te ontdekken.

Cyrille Thoulen studeerde eerst sociologie aan de ULB (Université Libre de Bruxelles) alvorens naar het Koninklijk Conservatorium van Brussel te trekken en er de compositieklas van Daniel Capelletti te volgen.

Als socioloog specialiseerde hij zich in de kunsten en deed hij diepgaand onderzoek naar het tot stand komen van de “smaak” van de muzikant, van de amateuruitvoerder tot degene die de keuzes van de componist beïnvloedt.

Als componist streeft hij tegelijkertijd naar een synthese tussen verschillende soorten erfgoed, ervan uitgaand dat zogenaamd tegengestelde esthetische modellen (tonaliteit, atonaliteit, spectralisme, microtonaliteit, enz.) elkaar in werkelijkheid toch “verworvenheden” kunnen bieden.