Pulse Perspective

De concertversie van Pulse Perspective, van het gelijknamige album van eclectisch componist en virtuoos bassist Dominique Grimaldi, barst van de emotie, het ritme, en de muzikale adem van improvisaties en constructies. Meteen rijst er een vraag: hoe kan muziek zo ‘visueel’ zijn? Hoe kan ze zoveel denkbeeldige werelden suggereren, van mentale beelden, over filmshots of situaties tot sensaties van meervoudige geluidsintensiteiten? Pulse Perspective is tegelijk met precisie geschreven en gecomponeerd en gedeeltelijk geïmproviseerd. Het concert opent een uitdeinend klankperspectief, dat de ruimte met een zekere stedelijkheid verkent. Klank wordt tastbaar gemaakt tot een ruimtelijke verbeelding.

Gesprek met Dominique Grimaldi

Het concert Pulse Perspective, dat u ons voorstelt op deze editie van Ars Musica, draagt dezelfde titel als uw laatste album en is waarschijnlijk hetzelfde project. Kunt u het ons kort voorstellen ?

Het uitgangspunt voor Pulse Perspective was een radio-uitzending voor France Musique in Parijs waar we als trio enkele nieuwe composities hadden gespeeld, zoals Mad Scientist en Two hearts. Toen kwam bij mij de wens op om ze opnieuw te bewerken, ze te begeleiden met andere stukken, niet meer als trio, maar door hiervoor een kwintet in het leven te roepen! De composities werden dus aangepast voor een dergelijke formatie, die uiteindelijk bestaat uit Benoît Alziary (vibrafoon, marimba en percussie), Jean-Philippe Collard-Neven (piano), Renaud-Gabriel Pion (klarinet en basklarinet), Frédéric Sicart op drums en ikzelf op bas en moog taurus. Vervolgens werd het repertoire van Pulse Perspective opgezet, mede uitgebreid met een cover van de groep Rahmann, Atlanta.

Pulse Perspective is uiteindelijk een slimme dosering van improvisatie en van geschreven composities. Hoe gaat dat in zijn werk ?

Er zijn inderdaad geschreven en geïmproviseerde delen, de mix van stijlen die ik wilde, en de keuze die werd gemaakt uit de meerdere takes die we deden.

Ik was lange tijd studiomuzikant en ik was altijd gefascineerd door het idee om te ontdekken en te zien wat er tussen de muzikanten gebeurde als ze in de studio aankwamen. Om Pulse Perspective op te nemen hadden we vijf dagen, wat ons in staat stelde om twee stukken per dag op te bouwen, een halve dag per track... Wat ging er gebeuren in deze intense momenten tussen compositie en improvisatie, schrijven en toeval? Met deze opnames heb ik vervolgens een week postproductie uitgevoerd, zoals bij een film, om de beste momenten, de beste takes, te monteren. Het atelier werd zo een creatief instrument op zich, als een laboratorium voor experimenten! De keuze die vandaag kan worden gemaakt tussen de vele opnames die de digitale technologie mogelijk maakt, is oneindig: je kan blijven bewerken!

Jullie navigeren tussen verschillende muzikale genres, van post-rock tot improvisatie jazz.

Ja, mijn muzikaal verhaal is popmuziek, maar ook het eclecticisme dat mij evenzeer doet houden van Pink Floyd, Henri Dutilleux, John Coltrane en Steve Reich... Improvisatie is voor mij ook een essentiële muzikale dimensie die in de popmuziek bestaat! Je vindt het zowel bij King Grimson als bij Frank Zappa. In elk stuk van Pulse Perspective zitten improvisatietracks.

Uw muziek is bijzonder beeldend, fantasierijk en filmisch. Heeft u een bepaalde relatie met beelden in uw composities? Of zelfs met een vorm van visuele vertelling die uw muziekschrift zou begeleiden.

Ik heb natuurlijk altijd van filmmuziek gehouden. De ontmoeting tussen de creaties van Nino Rota en de films van Federico Fellini, Ennio Morricone en Sergio Leone, de muziek van John Barry, Jerry Goldsmith of Jóhann Jóhannsson... Bovendien componeer ik ook veel voor de audiovisuele wereld en ik stel mezelf voortdurend vragen bij deze relatie... Muziek brengt beelden over; zonder woorden, zonder tekst, het opent een imaginaire wereld die ik zo vrij mogelijk laat. Ik stel geen grenzen en laat het visuele deel van de muzikale verbeelding voor zichzelf spreken. Maar je vraag is interessant, want in het kwintet, Benoît, Renaud en Jean-Philippe, en ikzelf, maken we ook foto's! Tussen het maken van geluiden en het maken van foto's moet deze belangstelling voor beelden onze muziek wel voeden!